รู้เห็นจากใจว่า ความมี (สังขาร)เป็นธรรมชาติเกิด ๆ ดับ ๆ ในความไม่มี (วิสังขาร)รู้แจ้งแก่ใจว่า ไม่มีผู้หลงยึดถือทั้งความมี และ ความไม่มีรู้แจ้งแก่ใจว่า สิ้นผู้เสวย หรือ สิ้นผู้ยึดถือก็สิ้นกิเลส และไม่มีผู้ทุกข์ (นิพพาน)ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายที่ต้องเกิด-ตาย“ใจ” ที่รู้แจ้งด้วยใจเองว่า สิ้นยึดแล้ว สิ้นผู้ทุกข์ (นิพพาน)“ใจ” นี้ ไม่เกิด ไม่ดับ เป็นนิพพานธาตุ เป็นอมตธาตุ อมตธรรม หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโยโอวาทธรรมจากปุจฉาวิสัชนา5 กุมภาพันธ์ 2562
