ใจหรือธาตุรู้ที่ไม่ปรุงแต่ง เป็นความสงบ เงียบ สงัดเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติด้วยคุณสมบัติของ “ธาตุรู้” ของเขาเอง
ไม่มีใครบังอาจไปปรุงแต่งหรือทำความพยายามอย่างใด ๆ เพื่อให้เขาเป็นธรรมชาติที่เป็นวิสังขาร ที่ไม่อาจคิด หรือปรุงแต่งได้
“รู้” ไม่ใช่คิด
"คิด" ไม่ใช่รู้
สงบ เงียบ สงัด ว่างเปล่าไปถึงใจ ไม่มีอะไรกระดุกกระดิก ไม่มีการไป ไม่มีการมา ไม่มีการหยุดอยู่ ไม่มีการปรุงแต่ง ไม่มีผู้ยึดถือ
*** ไม่ยึดถือแม้แต่ความสงบ … นั้น
นี่แหละ ที่สุดแห่งทุกข์
Search
เสียงธรรม Archive
