หลวงตาณรงศักดิ์ ขีณาลโย

พอกิเลสมันมีอำนาจเหนือกว่า  มันก็ครอบงำรู้หมดเลย กลายเป็น “รู้หลง” รู้ที่มีกิเลสตัณหาปนหมดเลยทุกอย่างในรู้  ถ้ามีสติปัญญาแก่กล้า มันก็รู้ว่า... “รู้” นี้ไม่มีกิเลสตัณหาปน มันก็ตีกระเจิงไปเรื่อย ๆ กิเลสตัณหามันก็ค่อย ๆ อ่อนแรง ๆ เรื่อย ๆ มันก็เหลือ “รู้สักแต่ว่ารู้”