ผู้ถาม : หลวงตาคะ หลงเป็นหมาที่คอยคัดเลือกหมา จะคัดเอาแต่หมาดี หมาไม่ดีไม่เอา ... การเป็นหมาที่คอยคัดเลือกหมามันเหนื่อยจริงๆ ค่ะหลวงตา แต่ “หมา” ยังไงก็เป็น “หมา” “หมา” จะเพ่นพ่านไม่ได้ ถ้าไม่มี ที่ให้ “หมา” วิ่ง มัวแต่หลงเป็น “หมา” เลยไม่เห็น “ความกว้างใหญ่ของพื้นที่” ที่เป็นพื้นให้ “หมา” วิ่ง สำคัญผิดตัวก็ทุกข์ตายนะคะ ขอกราบนอบน้อมต่อหลวงตาพ่อแม่ครูอาจารย์ด้วยเศียรเกล้าค่ะ หลวงตา : จะต้องคืนธรรมชาติเขาไปหมด ดับสนิทไม่มีส่วนเหลือ แล้วยังจะมีความพยายามยึดถือ อยากเอา อยากได้ อยากเป็น....... หรือ อยากไม่ให้เป็น… ไปทำไม อีก จะทุกข์จนตาย.... หรือ ปล่อยวางหมด.... ไม่เอาอะไรเลย ไม่ยึดถืออะไรเลย ดับความอยากสนิทไม่มีส่วนเหลือ ย่อมปรินิพพาน (นิจฉาโต ปรินิพพุโตติ) ปุจฉาวิสัชนาเมื่อวันที่ 31 มกราคม 2562